Donderdag, 17 maart, was het Saint-Patrick’s day. Je moet iets groen aan hebben of anders mogen ze je pitsen… het is best wel een grappig zicht; mensen hopeloos op zoek om toch maar iets groen op hun kleren te vinden… Tja volgens sommigen onder ons zijn er twee soorten mensen op de wereld “those who are Irish and those who wish they were Irish”. Elke Amerikaan is dan ook op een of andere manier Iers. Ik dan maar koppig volhouden; ‘ik ben 100 percent Vlaams en ik ben er fier op’… Ze waren niet echt onder den indruk,
Ik vertrek morgen vroeg op vakantie naar de kust en de
Heb net mijn rapport gekregen maar das net zoals al de andere dus daar gaan we ‘t niet over hebben.
Wat eigenlijk wel grappig is… die koekjes met chocolade schilfers… das toch typisch Amerikaans he? Wel die zijn zich daar dus helemaal niet van bewust. De afgelopen weken heb ik geprobeerd dit hen wijs te maken maar ze waren weeral niet onder den indruk. Ach ja ze moeten het zelf weten he.
Vorige zaterdag ben ik met een paar vriendinnen gaan winkelen voor een promdress… Ik heb er een voor (min of meer) letterlijk geen geld een gevonden. Daarna zijn we gaan bowlen… een typische amerikaanse bezigheid, echt wel.
Heb twee weken geleden eindelijk mijn examen taekwondo gedaan. Eindelijk van mijn witte gordel vanaf… allez ja, nu heb ik nog steeds een witte gordel maar met een gele streep erop, das toch al ietske beter. Dat examen duurde langer dan drie uur en ik moest heel die tijd op de stenen vloer zitten en na nen tijd beginnen je beentjes in je voet echt wel zeer te doen. Ik dolgelukkig dat de trainer mijn hulp wilde met de houder om borden te breken… Was daar een blauwe gordel die blijkbaar niet zo heel precies kon trappen… met volle kracht op mijn arm… ach ja, het viel best wel mee, de trainer had het nog niet eens gemerkt maar ik was toch gelukkig dat ik weer op de grond mocht gaan zitten.
Even iets rechtzetten… Ik ben niet met mijn fiets gevallen, ik heb helemaal geen fiets nodig om te vallen ik
Ik ga mijn bed in kruipen want we vertrekken morgen vroeg. Waarschijnlijk komt er volgende week een hopelijk iets schokkender verslagje over m’n vakantie…
Toedels,
Nele