Het is echt een eeuwigheid geleden dat ik nog eens een verslagje heb geschreven. Dus ik zal er maar eens aan beginnen.
Search was zaaaaaaalig. Eerst even al diegenen bedanken die me een palanca hebben geschreven: nen dikke, dikke mercie daarvoor! Wij vertrokken donderdag na ‘t school… Alle ramen dichtplakken met vuilniszakken, maar denk nu niet dat er ook maar een searcher is die zich afvraagt waarom. Dan een ‘mis’ en dan vergaderen tot laat… De volgende dag wilde we de searchers verrassen. Aangezien zij niet wisten wie hun leiders waren.
Eerste small group sessie was lang maar dat viel heeeeel goed mee. Mijn groep was heel open, creatief, bereidwillig,.. perfect gewoon. Na ‘t middageten kwam de eerste talk “who am I” eraan. Annie McIntyre, echt wel een bekende basketbalspeelster, die komt kei vaak in ‘t nieuws, staat min of meer elke week in de krant…. Het was echt wel indrukwekken om haar een talk te zien geven, en wat voor een dan nog!… chapeau…. Small group sessie, zoals altijd na een talk. Dan kwam Chris zijn talk eraan “Christian faith and spirituality”. Al de talks waren zoooo indrukwekkend, echt niet normal. Ze hebben de deadline voor in te schrijven verlengd omdat ze zo veel searchers als ze konden wilden meekrijgen. Daarna kwam de laatste talk eraan “Christian relationships”. Katie was geweldig… Dat was het voor de eerste dag.
De volgende dag kwam mijn talk eraan “turning point”. Ik was uiteraard super zenuwachtig. Voor je je talk geeft ga je naar de backcrew in de ‘prayerrroom’ waar je dan samen je voorbereidt voor je talk… dat was zo… Als je je talk geeft, ontvang je van alle crewmembers BC en FC, hun kruisje… Maar denk nu niet dat er ook maar een searcher is die zich afvraagt waarom er zo veel kruisjes rond je nek hangen… haha… Die zijn best wel naief… wij hebben hen bijvoorbeeld verteld dat er nonnen op een ‘silent retreat’ voor ons aan ‘t koken zijn, en die geloofden dat allemaal…
Maar tja, ik heb dus mijn talk gegeven, dat was niet gemakkelijk maar blijkbaar hebben we het toch maar overleefd he. Na mijn talk was er niet echt een small group sessie. Je ging wel met je SG naar je hutje maar het was tijd om een briefje naar je mentor te schrijven. Na mijn talk kwam Blue haar talk eraan “Christian forgiveness”… Daar heb ik geen woorden voor maar daarna kwam meteen de reconciliation… Haha, Ben, iemand van mijn SG, is in ‘t slaap gevallen en snurkte zo luid dat iedereen het kon horen….
En onze nonnen op hun silent retreat begonnen even al de tafels te verschuiven, maar niet een searchers heeft daarover iets gezegd… haha.
Maar we hebben wel meer flaters began… Dan, Katelyn en MB hebben wel duizend keer gezegd: I need to talk to the front crew, eum, the front, eum I mean the crew… Maar niet een searcher heeft daar vragen ofer gesteld… haha…
En het was zo heel het weekend… We waren de ‘fred posters’ (grote posters met je naam op waar alle andere searchers iets op kunnen schrijven) aan ‘t ophangen en Patrick kwam binnen met een hoofdwonde en MB wordt super kwaad dat hij is binnengekomen zonder onze toestemming… Wij allemaal kei veel medelijden met Patrick want ipv dat hij verzorging krijgt beginnen wij allemaal te krijsen ‘get out, now!’ Waarom? Wel, we hadden net gemerkt dat de BC hun posters daar ook al tussen zaten en sommige hingen al op… Wij die er dus maar gauw tussenuit halen…
En zo was het eigenlijk het hele weekend… maar als searcher merk je dat echt niet he. Het was dus ook super fijn, zaterdag avond na de mis (zonder father Murphy aangezien die in ‘t ziekenhuis lag) tijdens het avondmaal BC uit die keuken te zien komen. Iedereen was super verbaasd… echt perfect. Aangezien ze nonnen waren, hadden ze allemaal ne vuilniszak op hunne kop geplakt… haha…
Na ‘t eten was het tijd voor palancas… zo zaalig… Maar wat beter is om je eigen te lezen is anderen palanca’s zien lezen… De Kleenex box was half leeg….
De volgende dag opkuisen en zo van die dingen en iedereen dacht dat het echt wel gedaan was wanneer we terug aan CC aankwamen… Maar je komt dan in de PAC (performing art center), pikkedonker, alleen kaarsjes die een pad naar beneden vormen. Er wordt een kaars in je handen gestopt en als je beneden bent wordt het licht plotesling aangedaan… Je ouders en veel, heel veel search veteranen zitten daar op je te wachten….
Swat voor jullie zal het helemaal niet zo interessant zijn maar search is oh zo zaalig,
Twee weken later ben ik op senior retreat geweest. Totaal iets anders dan search maar oh zo fijn… we konden meestal doen wat we wilden… maar toch nog het hoogtepunt…
Oke stel u voor, je zit een paar honderd meter in een grot met
Prom… was fijn, maar vooral na het bal. Eerst zijn we ergens downtown gaan eten. Dan naar ‘t bal… van 8 tot 11, zo grappig… Decoraties waren maar zielig en gedanst werd er niet echt… Maar ik heb me daar best wel geamuseerd. Daarna hadden we dus met nen hoop een kamer gehuurd…. Jaja, ik
De week daarna ben ik met
Ik moet er van door maar ik vertel later nog wel verder… Niet zo schokkend dus…